"آتشکده آذرنوش بلخ"

گفتار اندر آفرینش عالم

از آغاز باید که دانی درست سر مایهی گوهران از نخست

که یزدان ز ناچیز چیز آفرید بدان تا توانایی آرد پدید

سر مایهی گوهران این چهار برآورده بی رنج و بی روزگار

یکی آتشی بر شده تابناک میان آب و باد از بر تیره خاک

نخستین که آتش به جنبش دمید ز گرمیش پس خشکی آمد پدید

و زان پس ز آرام سردی نمود ز سردی همان باز تری فزود

چو این چار گوهر به جای آمدند ز بهر سپنجی سرای آمدند

گهرها یک اندر دگر ساخته ز هر گونه گردن برافراخته

پدید آمد این گنبد تیز رو شگفتی نمایندهی نو به نو

(منبع: از شاهنامه فردوسی حکیم توس)

.................. ................. ............... ............... ............

سایت خانه و خاطره/ سروش آذرت/ 17 مرداد 1392 / 8 یولی 2013 میلادی/