"آتشکده آذرنوش
بلخ"
گفتار
اندر آفرینش
عالم
از
آغاز باید که دانی
درست سر
مایهی
گوهران از
نخست
که یزدان
ز ناچیز چیز آفرید بدان تا توانایی
آرد پدید
سر
مایهی
گوهران این چهار برآورده
بی رنج و بی روزگار
یکی آتشی
بر شده تابناک میان
آب و باد از بر
تیره خاک
نخستین
که آتش به
جنبش دمید ز گرمیش
پس خشکی آمد
پدید
و
زان پس ز آرام سردی
نمود ز
سردی همان باز
تری فزود
چو
این چار گوهر
به جای آمدند ز بهر سپنجی سرای آمدند
گهرها
یک اندر دگر ساخته ز هر
گونه گردن
برافراخته
پدید
آمد این گنبد تیز
رو شگفتی
نمایندهی نو به نو
(منبع: از
شاهنامه
فردوسی حکیم
توس)
.................. ................. ............... ............... ............
سایت
خانه و خاطره/
سروش آذرت/ 17
مرداد 1392 / 8 یولی 2013
میلادی/