با
سلام.
به
سایت خانه و
خاطره خوش آمدید.
حمله آل سعود
به
کربلا / 1180 شمسی
/ 1216 قمری / 1801 میلادی
تصرف
کربلا در فروردين/ 1181
شمسی / 1217 قمری/ 1802 میلادی
خرابی
قبرستان بقیع
مدینه/ 1185 شمسی/ 1221
قمری/ 1806 میلادی
کربلا
و مقبره امام
حسین؛
تهاجم
امیر آل سعود
به کربلا/ 1216 قمری/
1801 میلادی
در
سال ۱۲۱۶ق. امیر
آل سعود (از
مسلمانان سنی
وهابی) در رأس
نیروهای بسیاری
از مردم نجد و
حبوب و حجاز و
تهامه و نواحی
دیگر به قصد
عراق حرکت
نمود و در ماه
ذی القعده به
شهر کربلا رسید
و آن را
محاصره کرد.
سپاه مذکور
باروی شهر را
خراب کردند و
به زور وارد
شهر شدند. بیشتر
مردم را در
کوچه و بازار
و خانهها به
قتل رسانیدند
و نزدیک ظهر
با اموال و
غنائم فراوان
از شهر خارج
شدند، سپس در
محلی به نام
ابیض گرد
آمدند. خمس
اموال را خود
امیر آل سعود
برداشت و بقیه
را به هر پیاده
یک سهم و به هر
سوار دو سهم
قسمت کرد (چون
به نظر سنی های
وهابی، جنگ
آنها با کفار -
شیعیان- بوده
و غنایم جنگی
میبایستی میان
مسلمانان- سنّیان-
تقسیم میشد).
عثمان
بن بشر از
مورخان سنی
وهابی درباره
حمله به کربلا
چنین مینویسد:
گنبد روی
قبر حسین بن علی را ویران
ساختند و
صندوق روی قبر
را که زمرد و یاقوت
و جواهرات دیگر
در آن نشانده
بودند،
برگرفتند و
آنچه در شهر
از مال و سلاح
و لباس و فرش و
طلا و نقره و قرآنهای
نفیس و جز آنها
یافتند، غارت
کردند و نزدیک
ظهر از شهر بیرون
رفتند در حالی
که قریب به 2000 تن
از اهالی کربلا
را کشته بودند.
امیر
آل سعود / عبدالعزيز
بن محمد (1179 تا 1218 ق.)
در مدت
دويست ساله حكومت آل
سعود در عربستان، دو امير در
اين خاندان به
قدرت و مهابت
شهرت يافتند؛
1 - یکی عبدالعزيز
بن محمد بن
سعود
2 - و ديگری عبدالعزيز
بن
عبدالرحمان
الملک
سعود بن
عبدالعزیز آل
سعود؛
1- عبدالعزيز
بن محمد با پشتيباني شيخ
محمد بن
عبدالوهاب
كشوری وسيع به
تصرف آورد.
2-
عبدالعزیز بن
عبدالرحمان مملكت
عربی
سعودی
(عربستان سعودی)
را
تأسيس كرد.
عبدالعزيز
بن محمد
عبدالعزیز
بن محمد به
سال 1185 ق./ 1771 م. بر
عشاير متحد
نجد تاخت و
آنان را در قريه حاير
شكست داد. و دو
سال بعد او سپاهيان
امير رياض را
در سال 1187 ق./ 1773 م. تار
و مار كرد و مدتی
بعد از
مرگ دهام امیر رياض، این
شهر را به
تصرف آورد.
امام
محمد بن
عبدالوهاب؛
عقيدت
وهابی و فتح مكه و
مدينه و طايف
سپس در سال 1190 ق./ 1776 م.
عبدالعزیز بن
محمد بن سعود شهر ثرمده را
گشود و سال
بعد دو ناحيه
مهم سدیر و وشم تسليم او
شدند. سپس با
امير شهر عيينه (محل
تولد امام
محمد بن
عبدالوهاب) و ساير مشايخ
نجد پيمان آشتی منعقد كرد و
بيشتر قبايل
آن خطه به
عقيدت سنی وهابی گراييدند.
او اراضی خرج
و تهامه و
شهرهای مجمعه
و حرمه و بریده را تصرف كرد
و در جنگ با
غالب بن
مُساعد شريف
مكه پيروزی
با او بود. در
حمله به جبل آل شَمَّر
و حايل و قصيم
بعد از قتل
وغارت بسيار،
آن نواحی
را به تصرف
آورد و با قتل
عامهای بیرحمانه،
اعراب سراسر
عربستان را
مرعوب و
فرمانبردار
خود ساخت.
اگر
درنده خویی
عبدالعزيز و پسرش سعود
نبود، نه
امارت سعودی
دوام میيافت
و نه مسلک وهابی
رواج پيدا میكرد.
به فرمان
او هر مسلمان
غير وهابی
چه شیعی و چه سنی
واجبالقتل و
مال و ناموسش
بر وهابيان
حلال بود. تا
كشف نفت هزينه
ارتش و بودجه
كشور سعودی
از همين
محلها، تأمين میشد. از
جمله فتوحات
عبدالعزيز بن
محمد كه
موجب شهرت او
در عربستان
شد، فتح مكه و
مدينه و طايف
بود كه مشاهد
متبركه (آستان،
بارگاه و زیارتگاه
ها) و قبور
ائمّه را
ويران كرد و
رسوم وهابی
را در حجاز
(عربستان)
جاری ساخت.
تصرّف
بحرين
تصرّف
بحرين و چند
امارت ساحلی
خليج فارس
سابقهای
برای آل سعود
بوجود آورده كه همواره
به آن استناد میكنند.
در اواخر
امارت
عبدالعزيز
بود كه شيخ محمد
بن عبدالوهاب، در عمر نود و یک سالگی و به
قول «ابن
بِشْر» مورخ
نجدی در نود و هشت
سالگی درگذشت.
حرم حسین
بن علی(ص) در
کربلا / 1388 خورشیدی؛
تصرف
کربلا در فروردين/ 1181
شمسی/ 1217 قمری/ 1802 میلادی
از كارهای
عهد
عبدالعزيز
اين بود كه
پسرش سعود به
امر او و فتوای
علمای وهابی
در فروردين
1217 ه. ق/
1802 میلادی
به كربلا حمله
كرد و اهالی
آن شهر مقدس
را قتل عام
نموده، حرم
حسين بن علی (ع
) و عباس بن علی (ع ) را ويران
كرده به آتش
كشيد.
دستاندازی اعراب شیعی
خزاعِل
به حُجاج نجدی
در اين
حمله كه
به بهانه
دستاندازی
اعراب شیعی خزاعِل به
حُجاج نجدی
صورت گرفت شهر
كربلا كاملاً
غارت شد و
خيابانهای
آن از كشتگان
انباشته
گرديد. اعراب
وهابی كشتگان را برهنه میكردند
و لباسشان را میربودند.
آنها
به مشاهد
كربلا هر اهانتی توانستند
كردند و
جواهرات نفيس
و پردهها و
قنديلها و
هرچه طلا و
نقره و اشياء
گرانبها و
نذورات كه
در خزانه
حرمها بود
يغما كردند.
سپس اشياء غارتی
را بر شتران
بار كرده به
طرف نجد
بازگشتند. می خواستند
نجف را نيز
ويران و قتل
عام كنند ليكن
سيلاب بهاری راه
را برايشان
بست و ناچار
به درعيّه
بازگشتند.
ترور
عبدالعزيز 83 ساله پسر
محمد پسر سعود
آثاری
از خرابه های
شهر درعيه؛
تروز
عبدالعزیر در
تابستان 1182 شمسی/
1218 قمری/
1803 میلادی
در
تابستان 1182 شمسی/ 1218 قمری/
1803 میلادی، روزی
عبدالعزيز
هشتاد و سه
ساله در مسجد
طريف در شهر "درعيه"
پيشاپيش
نمازگزاران سُنی
وهابی
امامت میكرد.
ناگاه مردی
در كسوت
درويشان از
پشت سر بر او
حمله كرد و
كارد خود را
تا دسته در
پشت او فرو
برد و او
را به قتل
آورد.
گفتند كه
وی مردی شیعی از
اهالی كربلا بود و
بدين طريق انتقام خون ناحق
همشهريان خود
را گرفت. او از
چندی پيش به صورت
طالب علم به
درعيه آمده
نزد مشايخ
وهابی مشغول
تحصيل بود. او
مردی آرام و سر براه
مینمود و همه
روزه برای
نماز در مسجد
میآمد و پشت
سر عبدالعزيز
نماز میگزارد
تا آن روز كه
مجال يافت و
كار او را ساخت.
وهابيان بر آن
مرد حمله برده
سرش را بريدند
و عبدالعزيز
نيز بعد از ساعتی چند جان
داد.
متصرفات
عبدالعزيز
عسیر و تهامه، حجاز،
عُمان،
احساء، قطيف،
زياره و
بحرين، وادی
الدّواسِر، خرج، محمل
وشم، سُدیر، قَصِيم،
جبل شَمَّر،
درعيّه،
مَجْمَعَه، مَنيح،
بِيشَه،
رَنيّه،
تُرابه و ...
رابطه
انگلستان و
عبدالعزیز
سعودی
در زمان
عبدالعزيز انگلیسی
ها
خاندان سعودی
را شناختند و
با سعوديان
رابطه دوستی برقرار
كردند.
«اولريخ ژاسپر
زيتس» مستشرق
آلمانی در
همان ايام با
لباس درویشی به مكّه آمد
و در موسم حج
در عرفات،
سعود بن
عبدالعزيز را
ديدار كرد ـ
كه سادگی
او رامی ستايد
ـ اين مستشرق
را بعدأ
در يمن
كشتند و
يادداشتهای
ارزشمند سفر
حجازش از
بين رفت.
(برگذیده
های از سایت
"حوزه" و
"نگاه" و... )
.............. ................. ............... ...............
تخریب
قبور قبرستان
بقیع در مدینه
قبرستان
بقیع شامل
قسمتهای زیر
بود:
1- بیت
الاحزان.
2-
آرامگاه چهار
امام شیعیان:
حسن (پسر علی)،
زین العابدین
معروف به سجاد
(پسر حسین)،
محمد باقر
(پسر زین
العابدین) و
جعفر صادق
(پسر محمد
باقر).
3-
دختران محمد پیامبر
اسلام.
4-
عثمان (خلیفه
سوم).
5-
فاطمه بنت اسد
(مادر علی
امام اول شیعیان).
قبرستان
بقیع/ 1905 میلادی؛
تخریب
بقیع (حرم
ائمهی بقیع) در
مدینه /
بارگاه حرم
ائمه ی بقیع
حرم
ائمهی
بقیع در مدینه
به سال 495 ه. ق یعنی
اواخر قرن
پنجم، دارای
گنبد و بارگاه
شده بود.
جهانگرد
معروف ابن جبیر
که در قرن
هفتم به حجاز
سفر کرده، در
دیداری که از
حرم بقیع
داشته است آن
را اینگونه
توصیف میکند
که: «و آن قبهای
مرتفع و سر به
فلک کشیده است
که در نزدیکی
در بقیع واقع
شده.»
در
قرن هشتم قمری،
بعد از گذشت 150
سال از سفر
ابن جبیر،
ابنبطوله
سفری به مدینه
نموده و
مشاهدات خود
را اینگونه بیان
میکند:
«حرم ائمهی
بقیع، قبهای
است سر به فلک
کشیده و از
نظر استحکام،
بدیع و اعجابانگیز
است.»
در
قرن معاصر،
صاحب کتاب
مراهالحرمین
جناب ابراهیم
رفقت پاشا، 19
سال قبل از
تخریب حرم ائمهی
بقیع سفر حج
نموده و توصیفاتی
دارد: «عباس و
حسن ابن علی و
ائمهی
سهگانه
در زیر یک قبه
قرار گرفتهاند
که بزرگتر از
همهی
قبههای
موجود در بقیع
است.»
تعمیر
بقیع (آستان پیامبر)
در طول تاریخ
سه
بار بقیع تعمیر
شدهاست. بار
اول در سال 519
قمری توسط المستضر
بالله خلیفه
فاطمی مصر ... و
برای بار سوم
در اواخر قرن
سیزدهم میلادی
توسط سلطان
محمود غزنوی.
کتیبههایی
که جهانگردان
در سفرهایشان از
بقیع خواندهاند،
گویای این
مطلب است.
نخستین
تخریب حرم
ائمه بقیع در
مدینه در سال 1221
ق./ 1185 ش./ 1806 م.
نیروهای
وهابی به
سرکردگی
عبدالعزیز بن
سعود در سال 1221
ه.ق بعد از
محاصرهی
طولانی مدینه،
ساکنان شهر را
در تنگنا قرار
دادند و مردم
بیگناه بیشماری
را کشتند. سپس
خادمان آستان
پیامبر را یکجا جمع
کردند و برای
آن که محل جمعآوری و
نگهداری هدایا
را نشان دهند،
آنان را مورد
ضرب و شتم
قرار دادند.
بعد از غارت
کردن حرم نبوی،
هنگام بازگشت
به نجد که محل
استقرار وهابیون
بود، از بقیع
گذشتند و
عبدالعزیز
دستور تخریب
تمامی بارگاهها را
صادر کرد.
گفتنی
است آنها در
این حمله چهار
صندوق مملو از
جواهرات مرصع
به الماس و یاقوت
گرانبها و حدود
یکصد قبضه شمشیر
با غلافهای
مطلا به طلای
خالص و تزیین
شده به الماس
و یاقوت و... به یغما
بردند.
در این
زمان، خلافت
عثمانی به والی
خود محمد علی
پاشا دستور
داد که حجاز
را از سلطهی
وهابیها رهایی
دهد و کنترل
حجاز را به
دست گیرد. پس
از جنگی خونین
به سال 1227 ه.ق
وهابیها
شکست سختی
خوردند و مردم
به بازسازی
اماکن متبرکه
همت گماشتند.
تخریب
دوباره حرم
ائمه بقیع در
سال 1344 ق./ 1294 ش./ 1915 م.
هشتم
شوال سال 1344 ه. ق
پس از سلطهی
دوبارهی
ابن سعود،
و تسلط بر شهر
مدینه در ماه
رمضان همان
سال شیخ
عبدالله، قاضیالقضات
خود را از مکه
به مدینه
اعزام داشتند
تا موضوع تخریب
مقابر موجود
در مدینه را
با علما و
سران این شهر
مطرح و موافقت
آنها را
ولو به صورت
ظاهری جلب کند
و بدین منظور
جلسهای تشکیل
گردید. شیخ
عبدالله از
حاضرین پرسید:
«دربارهی
تخریب این
گنبد و بارگاهها
چه میگویید»؟
بسیاری از آنها از
ترس جانشان
جواب ندادند،
بعضی دیگر هم
اظهار موافقت
کردند. سپس
مردم را با
زور اسلحه جمع
کرده و به سوی
بقیع حرکت
دادند و آنچه
گنبد و ضریح
در شهر مدینه
و بیرون از
شهر بود، ویران
کردند. از
جملهی
آن
ویرانیها:
-
گنبد و بارگاه
ائمهی
بقیع،
-
گنبدهای
متعلق به
عبدالله و
آمنه، والدین
پیامبر
اسلام،
- قبر
ام البنین
مادر
ابوالفضل
العباس،
- قبر
اسماعیل پسر
جعفر صادق،
- حرم
دختران و
همسران پیامبر
اسلام،
- حرم
ابراهیم
فرزند پیامبر
اسلام،
-
گنبد مالک ابن
انس،
-
گنبد عثمان خلیفه
سوم،
نیز
تخریب گردید.
گفته شده ضریح
فولادی ائمه
بقیع در
اصفهان ساخته
شده بود و
گفته اند ضریح
فولادی بر
قبور حسن بن
علی، سجاد،
محمد باقر و
جعفر صادق نیز
قرار داشت، که
از جای
درآورده و
بردند. اما از
تخریب حرم نبوی
(پیغمبر)
خودداری
کردند. این
روز بعدها به
نام یوم الهدم
در حافظه تاریخ
ثبت شد.
و
تخریب دیگر در
اوایل قرن بیست
و یک .....
قبرستان
بقیع
قبرستان
بقیع واقع در
مدینه از
مکانهای
روحانی و مقدس
در نزد شیعیان
است. این زمین
که به دستور پیامبر
اسلام به
عنوان
قبرستان مورد
استفاده قرار
گرفت در صدر
اسلام مدفن بسیاری
از بزرگان
زمان خود شد.
از آن جمله:
- برخی
از شهدای غزوه
احد،
-
ابراهیم
فرزند رسول
اکرم،
-
عباس عموی
پبامبر،
در این
قبرستان تاریخی
آرمیده اند.
ارزش
مضاعف این
قبرستان برای
شیعیان در دفن
چهار امام از
امامان شیعی
است.
-
آرامگاه امام
حسن مجتبی،
- امام
سجاد،
-
امام محمد
باقر،
- و
امام
جعفرصادق،
نیز
در همین مکان
است. متاسفانه
و از قضای بد
روزگار، پس از
حمله وهابیهای
سنّی به مدینه
در هشتم شوال 1344
هجری قمری/ 1294
شمسی خورشیدی/
1915 میلادی،
گنبدها و
بناهای پیرامون
قبور امامان شیعه
و دیگر قبرها
به کلّی ویران
شد و جز چند
سنگ و کلوخ از
آن باقی
نماند. این
عملکرد نشانه
ای از ضعف و
کاستی گفتمان
های دینی است.
(منبع:
از سایت نگاه
و کاویان صادق
زاده میلانی و
سایت راسخون)
.............. ................. ............... ............... ............
"معصومه
خواهر رضا"
امام هشتم شیعیان/
"شیعه بُهره
داوودی"
اسماعیلی/
با
تشکر از سایت
های "حوزه" و
"ویکی پدیا" و
"نگاه" و
"راسخون" / سایت
خانه و خاطره/
سروش آذرت/آذر
ماه 1391 خورشیدی/
2012 میلادی/